Zycie jest najwiekszym skarbem jaki Bog nam ofiarowal i on nam je odbiera wtedy kiedy bardzo nas potrzebuje.Opowiem pewna hisorie z mojego zycia.Moja cala rodzinka tata mama w ciazy,dwie siostry i starszy brat. zatrula sie czadem.Mnie akurat osobiscie tej faralnej nocy nie bylo.A uratowal ich sw pamieci dzadzius ktory nad ranem zorientowal sie ze rodzinka cos dlugo spi.Pomyslal ze cos nie tak dzieciaki do szkoly zaspaly!zawsze o tej godzinie byl ruch glosno a tu cisza.jak by wszyscy zapadli w bleboki sen.Dziadzia mieszkal nad nami osobne wejsie mial do siebie zaczol sie dobijac do drzwi ale karzdy byl nie przytomny a nie mial u siebie telefonu.I jednak stalo sie moj ojciec ostatkami sil doczolgal sie do drzwi i dziadzia sie dostal mugl przedzwonic na pogotowie...czy to nie sila z zasiwiatow czasami kieruje nami.Bog nie chcial zebym zostala sierota to byla jego wola.