Długo napisałam, ale może ktoś jednak przeczyta, bo śmierć to ważki problem. Aktualnie jestem trochę opętana strachem przed śmiercią, pewnie z powodu chorób, może jeszcze nie śmiertelnych, ale jak zdrowie szwankuje to człowiek bardziej zastanawia się nad tym. Bardzo chciałabym wierzyć, że to wszystko prawda. Bardzo. Ale mam wątpliwości.
   Dla mnie życie to światowość, że ja to ja, inne od wszystkiego innego+pamięć tego co przeszłam.
   Oto moje wątpliwości:
   1. Pamiętam moją prababcię, której mózg szwankował ze starości i traciła świadomość siebie i pamięć mimo, że żyła. Jeśli świadomość istnieje niezależnie od mózgu, to dlaczego gdy on szwankuje, to świadomość też?
   2. Dlaczego gdy mdlejemy, albo urywa nam się film od alkoholu, to na ten czas świadomość nie odrywa się od mózgu jeśli może istnieć bez jego właściwej pracy i nie pamiętamy nic?
   3. Co z osobami które przeżyły śmierć kliniczną i nic nie pamiętają?
   4. Neurony wytwarzają impulsy elektryczne, które sobie przekazują, więc to raczej w nich są zawarte nasze myśli, nie w samych neuronach, jednak bez nich nie są przekazywane. Czy nie jest tak, że może gdy aktywność mózgu przed śmiercią kliniczną była dość duża, to te impulsy po jego ustaniu jeszcze istnieją (a więc nasza świadomość też), po czym jeśli nie ożywimy mózgu to się rozpraszają? Tak jak żarówka jeszcze przez sekundę się żarzy po wyłączeniu prądu. Dlatego nawet jeśli te opowieści są prawdziwe nie znaczy, że świadomość istnieje wiecznie. Może tylko kilka chwil od zatrzymania pracy mózgu.
   5. Jeśli jest świadomość, to może mózg który jest sprawną maszynką podsuwa różne, zależnie od materiału jaki ma dostępny (zasłyszane historie,marzenia) tworzy te obrazy, by wytłumaczyć stan umierania. Tak na wszelki wypadek, by jak osoba wróci do siebie mogła jakoś dalej żyć. Organizm robi wiele rzeczy na wszelki wypadek np. cykl kobiety na wypadek zajścia w ciążę.
   Przepraszam, że się rozpisałam. Wolałabym, aby była to prawda i zazdroszczę tym co wierzą.
   Ps. Czy ktoś wie jak postępują badania dr Sama Parni na temat śmierci klinicznej.

Wejdź na dyskusję nieco niżej: Zenon Dziedzic znajdziesz tam głos do Twojej dyskusji.
   Nadto polecam opowidania na jego blogu zenondziedzic.blog.pl. (na Onet.pl).
   Zapraszam.
   Maurycy