z moich doświadczeń i obserwacji wynika że niebardzo wieze ze są ludzie którzy w nic niewierzą.zawsze jakas iskra wiary istnieje jesji nie teraz to póżniej jak bedzie stary to wybierze sobie cos co jest lub cos nowego.kazda modlitwa lub medytacja pomaga człowiekowi lzej przerzyc to zycie .pod sam koniec zycia człowiek dalej nie idzie do koscioła ale juz słucha mszy w niedziele i sie modli .zaczyna sie bac smierci.pieniadze wymiataja ludzi z koscioła lepsze zycie pieniadz rządzi .własnie wniemczech wymiotło ludzi z kosciołów.bieda jednoczy wszystkich i stan zagrozenia wojna stan wojenny tu ludzie przypominają sobie o bogu,no i choroba tez wracamy do boga.takich tematów nie da sie zamknąc.bogdan

Witam.
   To, o czym piszesz, to nie wiem czy jest wiarą, jej szukaniem, lub powrotem do niej. Myślę że na jesieni życia przychodzi pytanie co dalej, co po tamtej stronie życia... Strach przed nieznanym, może samotność skłania do chęci przynależności do jakiejś grupy, czy społeczności.
    Inną rzeczą jest sama modlitwa. Tu - nawet wśród agnostyków i ateistów - dochodzi do rozmowy z sobą, przemyśleń - to również forma modlitwy(kwestia nazewnictwa). To raczej życie, stosunek do innych ludzi i etyka codzienności decyduje o naszym obrazie tak w oczach Boga, jak i ludzi.
   Myślę, że gdy cały dzień zepsuliśmy, to przez wieczorem go nie naprawimy...
   Pazdrawiam