27.12 zmarła moja mama,do tej pory wydaję mi się że to jakiś koszmar, bo wszystko wali się na głowę, do tego 24.12 mój tata trafił do szpitala, miał poważną operację, lekarze powiedzieli że jedną nogą był już na tamtym świecie, ale to nie koniec jest bardzo chory i niewiadomą kiedy to znowu się odezwie. Ja zastanawiam się dlaczego, wydawało mi się że bardzo wierzyłam, prosiłam, błagałam Boga by mama wyzdrowiała, żeby choć trochę rodzice mogli pocieszyć się naprawdę życiem, a On zabrał mi Ją. Szukam odpowiedzi, bo zaczęłam wątpić co się dzieję z człowiekiem po śmierci.Stan w jakim się znajduję jest nie opisania, zastanawiam po co mam żyć, skoro nie mam nikogo, kto będzie mnie darzył taką miłością, zrozumieniem jak moja mama.Dlaczego śmierć przychodzi tak niespodziewanie, nie zdążyłam nawet porozmawiać, anie się pożegnać...

o to mój email
   martusia1@amorki.pl
   napisz do mnie ja ci wszystko wytlumacze:)

Rozumiem Cie doskonale,ja również straciłam Mamę,to bardzo boli,cały świat wali sie na głowę,to taki ból że aż ciężko oddychać,człowiek traci nadzieję i sens.I właśnie wtedy trzeba zwrócic sie do Boga a nie zadawać pytań dlaczego.Nie szukaj odpowiedzi,nikt Ci nie jest w stanie odpowiedzieć.Nie daj sie zwieść takim ludziom którzy twierdzą że mieli kontakt z Bogiem i potrafią Ci odpowiedziec na pytania na które nikt nie zna odpowiedzi.Po przeczytaniu tej wiadomości radze Ci nie wracaj na to forum,nie zadawaj pytan,ranisz samą siebie.Módl sie do Boga,On Ci przyniesie ukojenie,wiem co mówie,doświadczyłam tego.Musisz sie tylko modlić.On jest nieskończoną miłościa.
   Pozdrawiam
   Kasia

Witaj, podobnie jak i Ty a mysle ze wszyscy ktorzy stacili kogos bliskiego, zadaja sobie takie pytania. Jedno jest pewne zadne slowa pocieszeniea nie sa w stanie ukoic bolu rozpaczy jaka przezywamy. Moj kochany maż zmal w pazdzierniku 2007 roku, a ja do tej pory strasznie za nim tesknie i ciagle mysle ze On wroci do mnie. Tez pisalam na tym portalu i dziekuje wszystkim ktorzy mi odpowiedzieli, bo wiem ze takich jak my jest mnostwo i mozemy podzielic sie swoim bolem, rozpacza. Bratku! ZADEN CZAS NIE JEST DOBRY NA ZEGNANIE KOGOS BLISKIEGO, mysle ze wszyszy myslimy podobnie, gnebi nas poczucie winy, ze nie powiedzielismy sobie jeszcze wszystkiego, ze zrobilismy cos nie tak , ze kiedys tam cos powiedzielismy przykrego itp. itp. ale jesli sie kochalismy to i Oni i my wiemy o tym.
   Ja dlugo czekalam na jakies znaki z tamtąd,,,,watpilam i zazdroscilam tym ktorzy mowili ze maja jakies znaki odczucia. I wiesz mysle ze te znaki pojawily sie pozniej dlatego ze nie chcial abym jescze bardziej cierpiala. Dopiero po 3 czy 4 miesiacach sytuacje jakie mi sie przydarzaly utwierdzily mnie w przekonaniu ze On jest przy mnie. Dalabym wiele abym mogla jeszcze choc na chwilke spotkac sie z nim na " zywo" po to wlasnie aby powiedziec Mu to czego wczesniej nie powiedzialam, wiem jednak ze to niemozliwe, dlatego rozmawiam z Nim ciagle, / a moze raczej ze soba?/opowiadam co sie wydarzylo itp, w samochodzie mam Jego zdjecie/ abym miala wrazenie ze wszedzie jestesmy razem/ i choc nie slysze odpowiedzi, jest mi nieco lzej, dlatego mysle ze i Ty powinnas przyjać taka metode. Jednak moim mottem zyciowym sa słowa: Tęsknota słowo zużyte-otwarlo mi swoja dal, jak różne są rzeczy ukryte w krocoitkim słowie ŻAL....
   

Musimy być swiadomi i chwytać każdą "sekunde" naszego życia ponieważ ona nie wróci.
   Przemijanie jest radykalne i okrutne.

Trzymaj sie dzielnie.ja 21.11.2009 straciłam ukochanego Tatę.Byłam wtedy w 8 miesiącu ciąży.27.12.2009 urodziłam zdrową córkę.Nie miałam czasu na rozpacz.Bóg wiedział ze nie udźwignęłabym ciężaru żałoby ...mysl która wciąz kołacze po mojej głowie.....Jedno za Drugie...Żal za Radość