wczoraj minoł miesiąć jak umarł mój kochany tata który był częśćią mojego życia i nie wyobrażam sobie dalszego życia bez niego ! po 2 tygodniach od jego śmierci miałam urodziny i było mi bardzo przykro że wszyscy byli u mnie na urodzinach tylko on nie przyszedł, ale w noc moich urodzin miałam sen , przepiękny sen w którym on do mnie przyszedł i rozmawialiśmy o tym że on umarł i że jes "tam na górze" i w tym śnie zapytałam go tato jak tam jest , odpowiedział- jest dobrze , ale mówie powiedz dokładnie jak tam jest odp,z usmiechcem na twarzy jest fajnie dużo znajomych tam jest i strasznie mam duzo pracy i musze juz lecieć ( uwielbiła pracować i ciągle cos majsterkować) na koniec zapytałam go czy teskni troszke za mną , odp że strasznie i oboje sie popłakaliśmy i to było piekne i takie prawdziwe jak na realu ,Mam nadzie że jeszcze nie raz tak przyjdzie do mnie i sobie pogadamy bo strasznie za nim tęsknie :(i wiem że on za mną też.

6 dni temu zmarł mój tata. Zmarł nagle. Ani on, ani nikt z nas nie spodziewał się tego. Miał tyle planów, tyle marzeń. Cieszył się z każdego dnia, ze swojej działki, z każdej drobnostki. Uwielbiał swoje wnuki. Był pełen życia. Dlaczego? Nie potrafię znaleźć odpowiedzi, dlaczego tak się stało. Codziennie zadręczam się pytaniami i myślę, a może gdyby nie pojechał na te badania, byłoby inaczej (tata zmarł w szpitalu podczas bronchoskopii - niby prostego zabiegu). Ciągle myślę, a jeszcze tydzień temu uśmiechał się, był pełen życia... Zawsze wierzyłem w życie po tamtej stronie, ale w obliczu tragedii - pojawiła się myśl, a może śmierć jest końcem wszystkiego, może jesteśmy jak te mrówki - zaprogramowani na pracę, ciągłą bieganinę, a potem trach i nas nie ma? Tak bardzo chciałbym dostać od taty jakiś znak, cokolwiek - abym wiedział, że jest mu tam dobrze. To by mnie uspokoiło. Niby wszystko wraca do normy, zacząłem chodzić do pracy - ale przychodzą chwile, że ściska mnie za gardło taki żal, że łzy stają w oczach. Tak bardzo mi go brakuje, tak bardzo go kochałem, choć nigdy mu tego nie powiedziałem - miłość przecież nie potrzebuje słów. Nie mogę się pozbierać. Tej pustki już nic nie wypełni. Może z czasem rana się zabliźni, ale pustka pozostanie chyba do końca mego życia.
   

Dziesięć miesięcy temu zmarła moja mama.Była osobą bardzo wytrzymałą na ból i do końca wierzyła,że pokona chorobę.niestety stało się inacze.bardzo często mi się śni idzięki temu mogę Ją zobaczyć choć we śnie.Kilka dni po pogżebie przyśniła mi się i powiedziała ,że nic Ją już nie boli i czuję się dobrze.Wsnach rozmawiam z Nią i pytam'Co ty tu robisz? a Ona odpowiada że puścili ją na chwilę'.Wierzę,że jest Jej tam lepiej,ale mimo upływu czasu nikt i nic nie zastąpi tej pustki jaka po sobie zostawiła.Na usta ciągle ciśnie się pytanie DLACZEGO i nie mogę uzyskać odpowiedzi

rozumiem twoja pustke i twój bol.
   Moi rodzice jeszcze zyja ale jak pomysle sobie ze kiedys odejda to lzy same naplywaja do oczu i ogarnia mnie strach przed tym co będzie.
   Bo kiedys to napewno nastapi.
   Jestem ciekawa co jest po tamtej stronie od dluzszego czasu interesuje sie tym tematem.
   I caly czas zastanawiam sie jaki jest sens naszego ziemskiego zycia.
   Gdzie wedruja dusze co one tam robia?
   To jest znak zapytania, czy kiedykolwiek sie dowiemy?

dowiemy się, dowiemy... jak TAM pójdziemy