Nie jestem katoliczką. Wierzę w istnienie Boga, tego samego co u Katolików, ale nie chodzę do Kościoła bo nie akceptuję tego systemu. Wczoraj zasypiając zaczęłam myśleć o tym co jest po śmierci. I w końcu po przemyśleniu reinkarnacji, biologicznej strony śmierci i wszystkich innych możliwośći, doszłam do kwestii życia wiecznego. Zawsze gdy sobie to wyobrażam przechodzi mnie strasznie dziwne uczucie, takie straszne i nieprzyjemne, wypełniające całe ciało. No bo to jest trochę straszne tak żyć wiecznie i wiecznie, i co z tym życiem robić? Czy jest w ogóle jakiś koniec? A jezeli jest to co jest po nim? I ile ta wieczność trwa? Wiele razy już popadałam w depresję. Nie ze względu na kompleksy czy stres, ale po prostu załamanie nad swoim życiem. Wiele razy chciałam coś zmienić w sobie na lepsze ale po prostu nie potrafię. Chciałabym być lepszym człowiekiem, ale cóż... :(
   Gdy mój dziadek był już bardzo słaby i już w sumie przesądzone było, że to koniec, nie zdawałam sobie z tego sprawy. W końcu któregoś dnia moja mama poszla do szpitala, ja powiedziałam że nie chce mi się - teraz tego będę żałowała do końca życia. Wtedy mój dziadek zmarł. Podobno się uśmiechnął na końcu. Tyle w swoim życiu popełniłam błedów, tyle złego zrobiłam, że boję się śmierci, po prostu się boję co będzie po tym.