Lunatykuje już od kilkunastu lat ,zabawne bo mam 17 czyli można powiedzieć że całe życie. Jak byłam mała to mówili mi o tym rodzice. Raz nawet oglądałam w nocy wyłączony telewizor! :) Potem o moich nocnych spacerkach poinformowywała mnie siostra. Teraz sama o tym wiem ,bo niekiedy udaje mi sie przebudzić!A mianowicie w ostatnich miesiacach. Zazwyczaj dawniej bywało tak : kładę sie wstać, rano wstaje niewyspana i o wszystkim dowiaduje sie od rodziców. Ale np. tydzień temu poszłam spać z ta róznicą że w pewnym momencie jakgdybym odzyskiwała przytomność , tylko że zamiast rozjaśnić się wszystko ciemnieje. Ja po paru minutach orientuje sie gdzie jestem i znów idę spać. Rano wszystko pamietam ( inaczej niż zwykle) W ostatnich paru miesiącach przytrafiło mi się to kilka razy. Znowu innym razem obudziłam się w ganku tylko że wcale nie dziwiło mnie co tam robie . Dopiero nazajutrz w szkole wszystko sobie przypomniałam i zaczełam się zastanawiaś dlaczego wtedy mnie to nie dziwiło . Śpiąc wyrabiałam różne śmieszne rzeczy np: zwiazałam się zasilaczem od komórki, wyrzuciłam pościel za okna (2 razy), rozmawiałam z moją mamą, a ona wcale nie wiedziała że ja śpie, wymalowałam siostre czerwonym pisakiem itd... Próbuje sobie z tym radzić, no coż próbuje............

hmmm jedno jest pewne ciężko jest być lunatykiem i dla siebie i dla bliskich osób ja lunatykuje gdzieś od 11 roku życia obecnie mam 23 lata i niestety zdaża mi się to częsciej niż niegdyś. Z tego co się dowiedziałem szperając na internecie to jest w moim wypadku choroba nie wiem jak sobie radzić i nie dowiem się, lunatykując nie wykazuje agresję choć zdażyło się że raz kogoś uderzyłem ale to wyjątki dużo gadam i bardzo dużo krzyczę jak to moja mama mówiła cytuje"drzesz się nie ludzkimi głosami" myślę że to może na wskutek tego że ćwiczę ekstremalne odmiany vokalu w muzyce wiadomo metalowej może w śnie jakoś odreagowywuje w ten sposób nie wiem, wiem że takim zachowaniem wywołuje presje w śród domownikówm, świadomość tego również mnie smuci niestety trza żyć dalej ale coś trzeba robić tylkko co. Kilka razy zdażało mi się lunatykować hmmm "kontrolowanie" a mianowicie widzę co robię widzę że wstaje z łóżka widzę że szukam czegoś za łóżkiem tylko tak naprawdę nie wiem po co to robie to tak jak by ktoś mną sterował a ja tylko obserwuje siebie jest to dziwne ale niestety tak bywa. jeśli ktoś z was czyli "szanowanych lunatyków" zna jakieś metody jak wam udaje się walczyć z swoimi "słabościami"napiszcie na forum może mi to jakoś pomorze dziękuje za przeczytanie moich wypocin, pewnie nic odkrywczego nie napisałem wkońcu każdy ma praktycznie ten sam problem ale trzymam kciuki za was pozdrawiam.