pokemonom:Nocne zmory przyszłości...
   Zapada noc nad brzegiem Wisły, nawet robactwo spać się kładzie,
   złudzenia już Polakom prysły – miast o Irlandii śnią o zdradzie.
   W sennych caprichos mafię widzą, która rozkrada co przetrwało...
   Niemcy w tych snach z Polaków szydzą – im podbić Polskę to za mało...
   
   Bo trzeba dowieść tym znad Wisły że nie wystarcza oddać życie
   w twarz w twarz spotkaniu, z mieczem, z tarczą.
   Że ich nadzieje właśnie prysły, bo zdrajca kraj już sprzedał skrycie
   i ci wybrani w opętaniu - kraj i wyborców przefrymarczą...
   
   I wstyd zostanie pokoleniom co ocaleją z wyprzedaży...
   I ci następcy nic nie zmienią, tylko nieliczni będą marzyć,
   w popiołach grzebać, słuchać roty którą już tylko wiatr gra w krzakach.
   I czasem wyśnią miraż zloty – fatamorganę po Polakach...
   
   I wtedy zdrajcy – ci bez twarzy, co wam wmawiali by to sprawić,
   służąc u nowych gospodarzy, z głębi swych sumień zaczną krwawic
   czekając w strachu aż wnuk spyta, kiedy mu z oczu spadną łuski,
   - czemu mój ojciec jest najmita i czemu zwą nas Wasserthuzki?...