Zapomina się dzisiaj, że istotnym czynnikiem tworzącym społeczność: rodzinę, państwo jest cel, jaki stanowi wspólne dobro. To dla zrealizowania wspólnego dobra człowiek żyje w rodzinie, narodzie, państwie, Kościele. Jedynym wspólnym dla nas wszystkich dobrem i to dobrem nieantagonistycznym jest dobro ludzkiej osoby polegające na jej rozwoju poznawczym, moralnym, twórczym. Tym lepsze i bezpieczniejsze jest państwo, im bardziej dba o tak rozumiane dobro osobowe. Tylko owo dobro może być miarą i oceną dla działania państwa, rodziny i gminy. Może to wyglądać na teorię, popatrzmy jednak na nasze prawo, które nam gotują parlamentarzyści - zobaczymy od razu, jak można sformułować przepisy prawne antyludzko, antynarodowo i antypaństwowo, bo gdzie nie ma dobra, prawdy, ładu prawniczego, tam nie może być poczucia bezpieczeństwa. Bez dobra ludzkiej osoby postrzeganego jako celu działań społecznych nie można uzdrowić społeczeństwa. Dziś każdy może mieć wpływ na akceptację czy odrzucenie prawa, które nie służy wspólnemu dobru. Zatem przypatrzmy się prawu, które nam zalecają.