Bojaźń Boża jest błogosławiona. Kiedy Mojżesz chciał zobaczyć Boga, usłyszał, że każdy, kto ujrzy Jego oblicze, musi umrzeć. Jezus jako Zmartwychwstały mówi do Marii Magdaleny: „Nie dotykaj Mnie”. Rzeczywistość Boża jest tak różna od ludzkiej, że człowiek po grzechu pierworodnym i w obecnej mizernej kondycji moralnej nie potrafi jej pojąć ani zaufać. I ona powinna wzbudzać to, co religioznawcy nazywają „misterium tremendum” — tajemnicą budzącą bojaźń.
   
   Proponuję jednak zbudować paralelę. Powstanie naszego świata było wydarzeniem strasznym, w jakiejś mierze mogą go doświadczać astronomowie obserwujący wybuch supernowej. Jaki był początek, taki powinien być koniec. Z drugiej strony pamiętajmy, że Apokalipsa jest opisem czegoś, co może się zdarzyć. Ale na ile to będzie przerażające, zależy od kondycji ludzkości. Chrześcijanie chcieliby czasem umyć ręce jak Piłat i zostawić wszystkie sprawy Bogu. A On powiedział: „Czyńcie sobie ziemię poddaną” — więc w nasze ręce oddał los tej planety. Od nas zależy poziom zniszczenia środowiska i to, czy wydarzy się katastrofa nuklearna. To człowiek jest winny upadkowi moralności, więc nie zrzucajmy odpowiedzialności za nasz strach na Boga. I wspomnijmy słowa Jezusa, że daty końca dziejów nie zna nawet Syn Człowieczy, a tylko Ojciec. Nie pytajcie.