Co ma wspólnego Gibraltar ze Smoleńskiem, można się spytać? Otóż, w przypadku Gibraltaru i Smoleńska mamy to samo: wiemy, że doszło do tragedii, ale wiemy też na pewno, że nie było tak jak się nam to przedstawia.
   
   Większość książek i artykułów o Smoleńsku wpisuje się bardziej lub mniej w rosyjską narrację, m.in. traktując całkowicie „na wiarę”, bez żadnych dowodów, lotnisko Siewiernyj jako miejsce wypadku. Czy nie może być równie dobrze tak jak uważa prof. Jacek Trznadel, inicjator akcji zbierania podpisów pod wnioskiem o umiędzynarodowienie śledztwa smoleńskiego? W przemilczanym zresztą w większości wolnej ponoć blogosfery -tekście „Może gdzie indziej, ale na pewno”, pyta: „A jeśli masakra nastąpiła nie na Siewiernym?” I stawia tezę, że na Siewiernym mieliśmy do czynienia wyłącznie ze starannie przygotowaną inscenizacją. Skoro nie mamy żadnych dowodów potwierdzających serwowany nam przez propagandę przebieg wydarzeń z 10 kwietnia ubiegłego roku, np. nie mamy kokpitu, który jest odciskiem linii papilarnych każdego samolotu. Skoro nie mamy jednoznacznych dowodów, że na miejscu katastrofy były ciała ofiar, nie wytłumaczono nam jak to się stało, że samolot uderzający w podmokły grunt stracił cały przedział pasażerski wraz z charakterystycznymi fotelami, to nie możemy też zakładać, że prof. Trznadel idzie błędnym tropem. Sowietów zna jak mało to, wie na czym polegały metody ich działania, a zatem zna i ich współczesną mutację. Kłania się, krótko mówiąc, mechanizm maskirowki opisywany przez Suworowa w „Specnazie”, a z drugiej w warstwie dotyczącej dezinformacji przez Golicyna w „Nowych kłamstwach w miejsce starych”.
   
   23 grudnia minęło sześć lat od zaprzysiężenia Lecha Kaczyńskiego na prezydenta RP. Prezydenta odnowionej Polski, odcinającej pępowinę uzależnienia od Moskwy. Wybijanie się na niepodległość, gwałtownie przecięte 10 kwietnia 2010 r. pod Smoleńskiem powinno być naszym drogowskazem.
   
   „Naród, który zapomina o swej przeszłości, staje się narodem bez przyszłości”. Pamiętajmy o tych słowach. A znakiem naszej tożsamości, naszej przeszłości jest krzyż. I to właśnie krzyż, w tym i krzyż smoleński pod Pałacem Prezydenckim, usunięty z Krakowskiego Przedmieścia na rozkaz prezydenta Bronisława Komorowskiego, stał się symbolem walki z naszą pamięcią.
   http://juliamjaskolska.nowyekran.pl/post/45651,rok-na-minusie-klamstwo-smolenskie-zrobilo-kariere