Oczywiście w więzieniu są szerokie możliwości rozwoju zainteresowań: telewizja, pingpong, kulturystyka... dobrane towarzystwo. Tak zwana resocjalizacja i wyjście na wolność po nauczce na całe życie. Być może szybsze wyjście za dobre sprawowanie, za bycie grzecznym w oczach urzędników więziennych. Ale co się stało to się nie odstanie. Ktoś nie żyje i ktoś płacze po nim.
   Zabójca odsiedział za kratami pewien okres czasu, spłacił dług społeczeństwu, ma szansę poczuć się jak normalny człowiek. OK.
   Ale gdyby wiedział, że krzywda jaką może uczynić drugiemu człowiekowi nieuchronnie spotka i jego, w postaci śmierci na szubienicy albo jako zwykły zastrzyk trucizny, to nawet nie brałby pod uwagę tak drastycznych rozwiązań swoich problemów, jak na przykład pozbawienie życia kogoś, jednym z wielu sposobów pokazywanych w filmach.