Pierwsze badania o charakterze naukowym zostały przeprowadzone przez profesora Donato Vitore z Wydziału Medycyny Uniwersytetu w Bari w latach 1998-1999. Chusta została zeskanowana cyfrowo za pomocą skanera wysokiej rozdzielczości. Prof. Vittore stwierdził, że szczeliny pomiędzy poszczególnymi nićmi wątku i osnowy nie zawierają żadnych pozostałości farby. Doprowadziło to do konkluzji, że Oblicze nie powstało w wyniku zastosowania technik olejnych ani też technik akwarelistycznych, ponieważ kontury obrazu są ostre – widać to szczególnie we fragmentach przedstawiających oczy i usta oraz włosy. Linie nie są rozmazane, co można by było zauważyć w przypadku wykorzystania akwareli wodnych.W 2004 roku powstała hipoteza, że tkanina jest wykonana z bisioru. Tego typu materiał nie nadaje się do malowania gdyż włókna mają gładką i nieprzepuszczalną strukturę błonnika i nie nasiąkają. Tak więc gdyby obraz był namalowany to jedynym miejscem koncentracji pigmentów powinny być przestrzenie pomiędzy włóknami a badania wykazały ich brak. Co prawda można zmienić naturalny kolor bisioru z ciemnobrązowego na miodowy za pomocą słabych kwasów (np. mocząc go w kwasie cytrynowym) ale nie są dziś znane techniki mogące utworzyć tak szczegółowy obraz za pomocą odbarwienia tkaniny.Następne badania mikroskopowe i spektroskopowe przeprowadził w 2001 roku profesor Gulio Fanti z Uniwersytetu w Padwie (inżynieria mechaniczna i termiczna). Potwierdził on, że mamy do czynienia z bardzo cienkim materiałem, utkanym z nici o średnim przekroju 120 mikronów (dwanaście setnych milimetra). Jest on cieńszy od nylonu, syntetycznego włókna wyprodukowanego po raz pierwszy w 1945 r. Sposób tkania jest tradycyjny, a więc prosty i nieregularny. Istnieją puste przestrzenie pomiędzy nićmi, o wielkości od 150 do 350 mikronów. Fanti potwierdził wyniki doświadczeń z 1971 roku, kiedy to Bruno Sammaciccia poddał Chustę działaniu promieni Wood’a. To przenośne urządzenie umożliwia dzięki wbudowanemu filtrowi emisję długofalowego promieniowania nadfioletowego, niewidocznego dla ludzkiego oka. Lampę Wood’a wykorzystuje się do analizy dzieł sztuki, np. do identyfikacji miejsc retuszy. Pigmenty farb silnie fluoryzują w ultrafiolecie. Obraz z Manoppello wykazuje fluorescencję w lewym i prawym górnym rogu, w miejscach gdzie ojciec Klemens da Castelvechcio dokonał restauracji i umieścił jedwabne wstawki. Odnaleziono także śladowe ilości pigmentów w innych miejscach obrazu. Ich obecność może tłumaczyć zwyczaj przykładania do oryginału licznych kopii w celu ich „uświęcenia”. Analiza obrazu w świetle podczerwonym pokazała brak szkicu do rysunku i brak jakichkolwiek korekt.Jak wynika z badań przeprowadzonych przez prof. dr hab. Jana S. Jaworskiego (Uniwersytet Warszawski) i prof. Giulio Fanti (Uniwersytet w Padwie) obraz z Manoppello posiada inne interesujące atrybuty. Jednym z nich jest jego trójwymiarowość - inna jednakże niż relikwi z Turynu, lepiej widoczna, gdy analizuje się negatyw fotografii Chusty. Badania wykonano za pomocą oprogramowania Brice 4.0, wykazały one niezwykłą zbieżność charakterystycznych punktów na obu wizerunkach.
   
   http://www.manoppello.eu/index.php?go=badania