Pierwsze badania o charakterze naukowym zostały przeprowadzone przez profesora Donato Vitore z Wydziału Medycyny Uniwersytetu w Bari w latach 1998-1999. Chusta została zeskanowana cyfrowo za pomocą skanera wysokiej rozdzielczości. Prof. Vittore stwierdził, Ĺźe szczeliny pomiędzy poszczegĂłlnymi nićmi wątku i osnowy nie zawierają Ĺźadnych pozostałości farby. Doprowadziło to do konkluzji, Ĺźe Oblicze nie powstało w wyniku zastosowania technik olejnych ani teĹź technik akwarelistycznych, poniewaĹź kontury obrazu są ostre – widać to szczegĂłlnie we fragmentach przedstawiających oczy i usta oraz włosy. Linie nie są rozmazane, co moĹźna by było zauwaĹźyć w przypadku wykorzystania akwareli wodnych.W 2004 roku powstała hipoteza, Ĺźe tkanina jest wykonana z bisioru. Tego typu materiał nie nadaje się do malowania gdyĹź włókna mają gładką i nieprzepuszczalną strukturę błonnika i nie nasiąkają. Tak więc gdyby obraz był namalowany to jedynym miejscem koncentracji pigmentĂłw powinny być przestrzenie pomiędzy włóknami a badania wykazały ich brak. Co prawda moĹźna zmienić naturalny kolor bisioru z ciemnobrązowego na miodowy za pomocą słabych kwasĂłw (np. mocząc go w kwasie cytrynowym) ale nie są dziś znane techniki mogące utworzyć tak szczegółowy obraz za pomocą odbarwienia tkaniny.Następne badania mikroskopowe i spektroskopowe przeprowadził w 2001 roku profesor Gulio Fanti z Uniwersytetu w Padwie (inĹźynieria mechaniczna i termiczna). Potwierdził on, Ĺźe mamy do czynienia z bardzo cienkim materiałem, utkanym z nici o średnim przekroju 120 mikronĂłw (dwanaście setnych milimetra). Jest on cieńszy od nylonu, syntetycznego włókna wyprodukowanego po raz pierwszy w 1945 r. SposĂłb tkania jest tradycyjny, a więc prosty i nieregularny. Istnieją puste przestrzenie pomiędzy nićmi, o wielkości od 150 do 350 mikronĂłw. Fanti potwierdził wyniki doświadczeń z 1971 roku, kiedy to Bruno Sammaciccia poddał Chustę działaniu promieni Wood’a. To przenośne urządzenie umoĹźliwia dzięki wbudowanemu filtrowi emisję długofalowego promieniowania nadfioletowego, niewidocznego dla ludzkiego oka. Lampę Wood’a wykorzystuje się do analizy dzieł sztuki, np. do identyfikacji miejsc retuszy. Pigmenty farb silnie fluoryzują w ultrafiolecie. Obraz z Manoppello wykazuje fluorescencję w lewym i prawym gĂłrnym rogu, w miejscach gdzie ojciec Klemens da Castelvechcio dokonał restauracji i umieścił jedwabne wstawki. Odnaleziono takĹźe śladowe ilości pigmentĂłw w innych miejscach obrazu. Ich obecność moĹźe tłumaczyć zwyczaj przykładania do oryginału licznych kopii w celu ich „uświęcenia”. Analiza obrazu w świetle podczerwonym pokazała brak szkicu do rysunku i brak jakichkolwiek korekt.Jak wynika z badań przeprowadzonych przez prof. dr hab. Jana S. Jaworskiego (Uniwersytet Warszawski) i prof. Giulio Fanti (Uniwersytet w Padwie) obraz z Manoppello posiada inne interesujące atrybuty. Jednym z nich jest jego trĂłjwymiarowość - inna jednakĹźe niĹź relikwi z Turynu, lepiej widoczna, gdy analizuje się negatyw fotografii Chusty. Badania wykonano za pomocą oprogramowania Brice 4.0, wykazały one niezwykłą zbieĹźność charakterystycznych punktĂłw na obu wizerunkach.
   
   http://www.manoppello.eu/index.php?go=badania