Bezradne państwo-atrapa.
   
   Szefowa sztabu wyborczego Jarosława Kaczyńskiego posłanka Joanna Kluzik-Rostkowska stwierdziła na swojej pierwszej konferencji prasowej (po rejestracji komitetu wyborczego z kandydaturą szefa PiS na urząd prezydenta), Ĺźe po tak wielkim dramacie, do jakiego doszło 10 kwietnia br., w polityce następuje teraz coś w rodzaju “nowego otwarcia”. Cokolwiek ma znaczyć to niezbyt fortunne określenie, nie zmienia to jednak faktu, Ĺźe stare konflikty i problemy Polski pozostają aktualne, a tylko bieżąca polityka wchodzi w okres wzmoĹźonej konfrontacji w związku z wyborami. Rozumiem, Ĺźe pani poseł chce otworzyć Prawo i Sprawiedliwość na nowych wyborcĂłw, i bardzo słusznie, ale mam nadzieję, Ĺźe partia ta zrobi rĂłwnocześnie wszystko, by wyborcom otworzyć szeroko oczy na prawdziwy obraz państwa, w ktĂłrym Ĺźyją.
   Po okresie Ĺźałoby narodowej, ktĂłra dla wielu jeszcze trwa, przychodzi czas na podstawowe pytania o państwo polskie. “Nowe otwarcie” naleĹźałoby rozpocząć od stwierdzenia, Ĺźe państwo polskie to dziś jedna wielka mizeria. Olbrzymia większość z tych, ktĂłrzy lecieli na uroczystości w Katyniu, miała zupełnie inną wizję państwa od tej “pijarowskiej”, kompletnie nieudanej i nieodpowiedzialnej, jaką realizuje Platforma Obywatelska ze swoim “ludowym” sojusznikiem. Państwo polskie (rząd), wycofując się z odpowiedzialności za społeczeństwo, za jego przyszłość, jest wręcz likwidowane (IPN, stocznie, media publiczne, słuĹźba zdrowia, wydzielenie prokuratora generalnego z rządu).
   Tragizm katastrofy prezydenckiego samolotu pod Smoleńskiem, jak i wszystko to, co zdarzyło się tuĹź po tej tragedii, ukazały państwo polskie jako bezradną atrapę. Uznało ono lot swojego prezydenta wraz z najwaĹźniejszymi dowĂłdcami wojskowymi i urzędnikami w państwie za wycieczkę prywatnych osĂłb w prywatne miejsce. Zobaczyliśmy bezradność rządowych słuĹźb specjalnych, ktĂłre miały organizować i zabezpieczać tego rodzaju podróşe. Przypomnę, Ĺźe juĹź ponad rok temu minister Arabski z kancelarii premiera Tuska odmawiał prezydentowi samolotu na szczyt w Brukseli, stwierdzając, Ĺźe jest to prywatna wizyta.
   Dla rządu Donalda Tuska urząd prezydenta państwa w osobie Lecha Kaczyńskiego był instytucją obcą. Niekiedy manifestowano wręcz jawną wrogość, gdyĹź urząd ten ze względu na osobę brata prezydenta łączono ściśle z działalnością PiS, partii opozycyjnej, ktĂłrą naleĹźało “wykończyć”, “dorĹźnąć”, zlikwidować i oczywiście stale ośmieszać. “Prezydent nie jest mi do niczego potrzebny” – pamiętamy to znamienne stwierdzenie Donalda Tuska wypowiedziane w kontekście Brukseli. I to jest właśnie polskie praĹşrĂłdło tej straszliwej katastrofy, gdyĹź przy aprobacie obecnej ekipy rządowej premier Władimir Putin mĂłgł od samego początku tak kształtować charakter uroczystości w Katyniu, by wykluczyć z niej udział niechcianego w jego otoczeniu prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Putin nie działał sam. Miał rząd polski jako partnera niezwykle zainteresowanego “dialogiem i porozumieniem” z Rosją. Zaproszenie Tuska na uroczystości w Katyniu z pominięciem najwyĹźszego urzędu w państwie, jaki uosabia prezydent, zostało przez niego przyjęte z satysfakcją. Tak powstał scenariusz dwĂłch uroczystości zwiastujący ciąg wydarzeń, z tym drugim nieszczęśliwym, gdyĹź powszechnie było wiadome, Ĺźe prezydent wypełni swoje narodowe zobowiązanie i stawi się w Katyniu w 70. rocznicę wymordowania przez SowietĂłw polskich oficerĂłw.
   Prawda o państwie polskim jest taka, Ĺźe jego premier Donald Tusk wolał w Katyniu towarzystwo premiera Rosji niĹź prezydenta własnego państwa Lecha Kaczyńskiego. Tę spolegliwość wobec obcych, a obojętność wobec swoich moĹźna było zobaczyć i później. Premier pędził na miejsce katastrofy, wyprzedzając jadącego autokarem Jarosława Kaczyńskiego, ktĂłrego konwĂłj spowalniały rosyjskie władze, bo na miejscu zaplanowano juĹź inną ceremonię – spotkanie Putin – Tusk przy wraku samolotu, ktĂłre dla większości mediĂłw stało się okazją do dalszego snucia wątkĂłw o przełomie w polsko-rosyjskich stosunkach.
   W przejmującym filmie Ewy Stankiewicz i Jana Pospieszalskiego “Solidarni 2010″ – wyemitowanym ostatnio przez TVP 1, jeden z młodych rozmĂłwcĂłw mĂłwi: “On w Ĺźyciu by nie przytulił mojego prezydenta, ten morderca”.
   W pierwszych godzinach i w kolejnych dniach po katastrofie dominuje wersja o nieszczęśliwym wypadku we mgle. Nigdzie nie padają słowa: “zamach terrorystyczny”, a przecieĹź pierwszym, co przyszło do głowy po tym nieszczęściu, była myśl o zamachu. W tym czasie TVP Info oraz “Gazeta Wyborcza” rozpowszechniały wersję scenariusza wypadku, do ktĂłrego – wbrew prawdzie – wmontowano wydarzenie z czasu, gdy prezydent leciał do Gruzji. Wcześniejsze kłamstwo, jakoby Lech Kaczyński naciskał na pilota, by lądował wbrew jego woli, miało uprawdopodobnić tragiczny splot wydarzeń, a tym samym obciążyć winą za katastrofę prezydenta. Zresztą tę “starą-nową” wersję do dziś powtarza w zagranicznej prasie (“Le Monde”) Andrzej Wajda, wielce zasłuĹźony dla władzy artysta. Państwo-atrapa okazało się jednak zdumiewająco konsekwentne w dystansowaniu się od aktywnego udziału w wyjaśnianiu tragedii. To Rosji oddano całą inicjatywę w prowadzeniu śledztwa. W telewizji zobaczyliśmy bezradność polskich prokuratorĂłw wojskowych zapowiadających na nie wiadomo kiedy otrzymanie od Rosjan wynikĂłw “wstępnego śledztwa”. Usprawiedliwieniem ma być stwierdzenie, Ĺźe aktualny stan prawny uniemoĹźliwia prowadzenie śledztwa przez polskich prokuratorĂłw na terenie innego państwa. Ale innym państwom to się udawało. Zaniechano teĹź poszukiwania pomocy w NATO w prowadzeniu dochodzenia. Zrezygnowano z powołania międzynarodowej komisji ds. katastrofy oraz z pomocy międzynarodowych instytucji lotniczych. Pogodzono się z faktem zatrzymania przez Rosjan wszystkiego, co wraz z samolotem i jego czarnymi skrzynkami stanowiło polską własność. Dziś gen. Roman Polko pyta, gdzie jest sprzęt elektroniczny (np. telefony) należące do prezydenta i dowĂłdcĂłw wojskowych. W końcu pogodzono się z wersją “nieszczęśliwego wypadku”, ale to juĹź największa zasługa mediĂłw. Rząd (premier, minister Klich, słuĹźby Bondaryka) nie poczuwa się do Ĺźadnej odpowiedzialności za to, co się stało, nawet do odpowiedzialności tzw. politycznej.
   Częścią państwa-atrapy jest takĹźe Sejm na czele z marszałkiem, ktĂłry dopiero pod silną presją posłów dopuścił do posiedzenia Sejmu, na ktĂłrym rząd przedstawi sprawozdanie na temat wiedzy o katastrofie. Dodam jeszcze zdjęcie POlszewikow - http://i.imgur.com/E8kor.jpg